Yıllarca “aslansın, koşarsın, ben yaptım sen de yaparsın. Evrene mesaj gönder, evren de sana mesaj gönderir. Böylece her şey şipşak oluverir” gibi cümleler kuran ne kadar eğitimci, akademisyen, konuşmacı varsa hepsinden uzak durdum! Neden mi?
Çünkü, her birey ve yolculuğu farklıdır. Her bireyi motive eden şeyler de öyledir. Kimi oturduğu yerden kalkmamayı, kimi kalkıp önde olmayı, kimi de mevcut halinde kalmayı tercih eder. Kimi hayatının amacını bulmak, hayatını anlamlı kılacak şeyin peşine düşer. Kimi de anlamsız, amaçsız, sebepsiz- sonuçsuz yaşamak ister. Zengin olmak istemez, ünlü olmak istemez. Kalıplara girmez. Kendiyle tanışıp, baş başa kalmak bile.
Hayal kurmak, kurdurmak, motive etmek iyidir ancak insanları gerçeklikten kopuk bir iyimserliğin içine sürüklemek doğru değildir. Sen yaptın diye o da yapmak zorunda değil, sen başarılı oldun diye onun başarısı garanti değil, sen ekonomik olarak kaygısızdın diye o da rahat olacak değil. Tek formülle herkes hizalanmaz. İlla bir şey mi yapmak mı istiyorsun sen ağacı göster, o meyveleri toplamak isterse gitsin toplasın.
Belki hepimiz kendimizi net bir şekilde görmeyi zorlaştıran bir balonun içine hapsolmuşuzdur da bilmiyoruzdur. Belki de bize aktarılan genellemeler zeminsiz gevelemelerdir. Ne dersiniz?