Ekonomik kriz fırtına ortasında öğrenilecek bir disiplin değildir. Krize giden yol önceden döşenmiş, sebepler görmezden gelinmiştir. Aşağıdaki maddeler krize giden yoldaki bazı nedenlerdir. Sebebe değil sonuca bakan kurumlar tarafından zamanında önemsenmemiştir.
– Şişirilmiş kadrolar eşe dosta dağıtılan unvanlar
– Aynı yöne bakan, aynı kararları alanlarla çalışmayı avantaj sayanlar
– Görseldeki gibi bir organizasyon şemasına sahip olanlar
– Şirket körlüğü yaşadığının farkında olmayanlar
– Şirket körlüğü yaşayanlardan çıkış yolu umanlar
– Çalışanın eğitim harcamalarından kısanlar, lüks harcamalardan kaçınmayanlar
– Geleceğe bakmayanlar, yaşadığı döneme adapte olmayanlar, bugünü kurtaranlar
– Mevcut düzenini yaşatanlar, konfor alanı dışına çıkmayan statükocular
– Kurumun geleceğinin 3-5 kişinin elinde olduğunu sananlar ve onlara her türlü imtiyazı sağlayanlar
– Her zaman, her durumda en doğru kararı sadece kendilerinin aldığına inanan kurucular
– Danışmayanlar, araştırmayanlar, nasıl daha iyi yaparız diye sormayanlar
– Sadece satış ve karlılığa odaklananlar, insan unsurlarını yok sayanlar
– Tüm birimleriyle zor zamanları omuz omuza, daha çok çalışarak aşacak birlik duygusu oluşturmayanlar
– Güven ve adalet duygusunu sarmış olanlar
– Kriz simülasyonu çalışmayanlar
– “Bize bir şey olmaz” rahatlığı içinde olanlar
(Görsel Alper Kanca isimli Twitter kullanıcısından alıntıdır.)